Noortje Menheere (36) zag om haar heen veel meisjes kapper worden. Maar met een basisopleiding heb je nog geen eigen stijl. ‘Die kant heb ik bij mezelf ook pas later ontdekt. Ik blijk gek te zijn op duurzaamheid.’

‘Ik was vijftien jaar en had het niet getroffen met mijn klas. De mensen om me heen toonden weinig motivatie. Ik wilde meer, maar wist ook niet goed hoe. Na de kappersopleiding ben je nog zo in de basis, je moet je kennis overal vandaan halen en zien wat anderen doen. Bij mijn vervolgopleiding begon ik langzaam te begrijpen dat je een eigen visie en stijl moet ontwikkelen.’

‘Het echte omslagpunt volgde na twee jaar reizen en werken in Australië. Ik was toen 28 ,een laatbloeier. Ik werkte al jaren in dezelfde salon in Rotterdam en wilde naar het buitenland om wat levenservaring op te doen. Soms werkte ik daar een paar maanden in dezelfde salon, dan ging ik weer knippen in backpackers hostels.’

‘Doordat ik mijn werk kon combineren met reizen ontwikkelde ik een eigen stijl. Tijdens mijn reis zag de klimaatproblemen waarmee Australië worstelt. Door de opwarming van de oceaan gaat de kwaliteit van het koraalrif daar al jaren achteruit. Ik vond het ook moeilijk om te zien dat dat de zee last heeft van de microplastics en andere niet afbreekbare stoffen die sommige salons gebruiken. Daar besefte ik het belang van klimaat vriendelijkheid en duurzaamheid.’

‘Als je eenmaal een duidelijke visie hebt, komt die het best tot zijn recht in een eigen salon. Via mijn Nederlandse netwerk kwam ik in contact met een oud-collega die zocht naar nieuwe stylisten. Ik ging toen vrij snel in gesprek met de eigenaar van die keten en liet weten dat ik een toekomst voor me zag als ondernemer en dat ik daarin wilde groeien via een opleiding of managementfunctie.’

Duurzame winkels

‘Er brak een periode aan van weinig tijd voor mezelf en veel tijd voor werken. Ik volgde een businessopleiding van een jaar en runde een filiaal in Haarlem. Dat was best pittig, want ik woonde in Rotterdam. Ik stapte elke ochtend om kwart over zeven in de trein en was meestal pas rond halfnegen ‘s avonds thuis. Daarnaast deed ik nog evenementen zoals de fashion week of een show voor Marlies Dekkers. Ik had het ervoor over, ik zag de mogelijkheden en de kansen.’

‘Ik ben nu voor de helft eigenaar van deze kapsalon, de andere helft is in handen van Sjenkels. Zo’n samenwerking vind ik fijn als starter. Ze helpen me met de administratie en via hen krijg ik inkoopvoordeel. Ze hadden bovendien een pand beschikbaar in een leuk straat met duurzame winkels.’

‘Met de prijzen zit ik aan de bovenkant van de markt. Ik vind dat niet spannend. Een knipbeurt van tien euro sluit niet aan op de hoeveelheid energie en aandacht die ik besteed aan klanten. Ik kan iemand niet binnen vijf minuten de deur uit werken.’

‘Ik run mijn salon, bestaande uit mezelf, een persoon in loondienst en een zzp’er die en stoel huurt, nu drie jaar. Daar zat een moeilijke coronaperiode in, maar het gaat nu ontzettend goed en ik denk dat we nog meer volume aankunnen. Maar ik wil mijn zaak runnen zoals ik zelf in het leven sta: rustig en op een organische manier. Het hoeft niet allemaal nu, bam en groot.’